யாரவள்

பூக்களை பறித்து விட்டு

புன்னகைக்கிறவர்களை

ரசிப்பதில்லை அவள்

கை வீசினால்

காற்றுக்கும் வலிக்குமென்று

நடப்பவள்

என்னவள்

போர்வை

வாடைக்காற்று வீசும்

மார்கழி பின்னிரவில்

சுகமாய் தூங்குகிறேன்

உனக்குள் நான்

நானும் அவைகளும்

அதிகாலை மெல்லிருட்டில்

உன் வீட்டு

முல்லைப் பூக்களும்

நானும்

காத்திருக்கிறோம்

அவைகள் பறிக்கப்படவும்

நான் பறிக்கப்பட்டத்திற்காகவும்

பனிக்காலம்

பின்னிரவின் வாடைக்காற்று

மெல்ல பின் வாங்கும்

இடைவிடாது நாய்கள் குரைக்கும்

நடு வீதியை தாண்டி

விசுவாசமாய் தொடரும்

மங்கிய நிலா வெளிச்சத்தில்

உன் வீடு

அழகாய் இருக்க்கிறது

உனக்கானவை

நீண்ட இடைவெளியை கடந்து

கவிதை எழுதுகிறேன்.

மொழியில் சரளம்

சற்றே பிடிபட மறுக்கிற‌து

வார்த்தைகள் தொண்டையில்

சிக்கிக் கொண்ட முள்ளாய்

முரண்டு பிடிக்கிறது

எதுகையும் மோனையும்

எதிரெதிரே ப‌யணிக்கின்ற‌ன‌.

ச‌ந்திப் பிழைக‌ளும்

ச‌ந்த‌ப் பிழைக‌ளும்

ச‌க‌ஜ‌மாகி விட்டன

இல‌க்க‌ண‌ம் சேராத

வரிக‌ள் என்றாலும்

அழ‌காய் இருக்கிற‌து

உன்னை ப‌ற்றிய‌

க‌விதை

சீண்டல்

நான் தாமதமாய்

வந்ததற்காக

கோபித்துக் கொள்கிறாய் .

மன்னித்து விடு...

நாளையும் தாமதமாகத்தான்

வரப் போகிறேன்.

உன் செல்ல கோபத்தை ரசிக்க

அச்சச்சோ...!

அச்சச்சோ...!

இது கூட தெரியலையா ?

சத்தமிட்டு நகைக்கிறாய்

தெரிந்ததை கூட

தெரியாது என்பது

காதலின் முக்கிய விதி .

தெரியாதா எனக்கு.

விடுபட்டவள்

கடல்

யானை

குழந்தை

எத்தனை முறை பார்த்தாலும்

சலிக்காது என்பார்கள்.

எப்படி மறந்தார்கள் ?

உன்னை

இந்த பட்டியலில் சேர்க்க.....