பிரத்யேக மொழி

சொந்தங்கள் கூடி இருக்கும்

கூட்டத்தில்

எனக்கு மட்டும் புரிகிறது

மிக நுண்ணிய அசைவில்

உன் கண்கள் கேட்கும்

விடைபெறல்.

யாரவள்

பூக்களை பறித்து விட்டு

புன்னகைக்கிறவர்களை

ரசிப்பதில்லை அவள்

கை வீசினால்

காற்றுக்கும் வலிக்குமென்று

நடப்பவள்

என்னவள்

போர்வை

வாடைக்காற்று வீசும்

மார்கழி பின்னிரவில்

சுகமாய் தூங்குகிறேன்

உனக்குள் நான்

நானும் அவைகளும்

அதிகாலை மெல்லிருட்டில்

உன் வீட்டு

முல்லைப் பூக்களும்

நானும்

காத்திருக்கிறோம்

அவைகள் பறிக்கப்படவும்

நான் பறிக்கப்பட்டத்திற்காகவும்

பனிக்காலம்

பின்னிரவின் வாடைக்காற்று

மெல்ல பின் வாங்கும்

இடைவிடாது நாய்கள் குரைக்கும்

நடு வீதியை தாண்டி

விசுவாசமாய் தொடரும்

மங்கிய நிலா வெளிச்சத்தில்

உன் வீடு

அழகாய் இருக்க்கிறது